Zand erover
Je stem is de poort tussen ‘binnen en buiten’. Ken je die uitdrukkingen als ‘met geklemde kaken’, of ‘de woorden niet door de strot heen krijgen’….?
Allemaal uitdrukkingen die aangeven hoe moeilijk het vaak is om uiting te geven aan onze diepste gevoelens. Want stel je voor dat je wel eens een keer van je zou laten horen? Dat je aangeeft dat je ergens genoeg van hebt, dat je zegt wat je verlangt of eindelijk eens de waarheid op tafel legt? Ja, dan kan het weleens zo zijn dat je ‘de wind van voren krijgt’. Je staat ineens in het licht. Maar we doen het meestal niet. We houden onze kaken op elkaar. Omdat we bang zijn. Voor kritiek, afwijzing of schaamte. Vooral vrouwen zijn geneigd om hier een stap terug te doen, de schaduwplek in te nemen. Nee, liever kiezen we ervoor om alles wat binnen in ons leeft, daar lekker te houden. Al die ‘shit’ laten we rotten in ons lijf. Dat is wat er namelijk gebeurd. En dan krijgen we last van onze schouders (een last op de schouders dragen) en van bijvoorbeeld onze darmen (daar zit letterlijk ‘shit’)…Er gebeuren dingen in ons leven. Leuke en minder leuke. Die leuke dingen lezen op Facebook, zien we op instagram. ‘Happy live’. Maar al die minder leuke dingen houden we toch liever diep verborgen. En je lijf slaat alle wrok en spanning op. Zo simpel is dat. Het lichaam is namelijk onlosmakelijk verbonden met onze innerlijke gezondheid. En het zijn juist signalen van ons lichaam die ons iets willen vertellen. ‘Get rid of the shit my dear!’ Als je al lang rondloopt met oud zeer en het veilig binnen probeert te houden, gaat dat een eigen leven leiden. ‘Zand erover’ lijkt een oplossing, terwijl jij nog met een flink aantal zakken ‘huisvuil’ rondloopt. En dat gaat liggen stinken weet je dat? Kinderen kunnen onder dat zand kijken. Onbewust prikken ze door die laag heen en voelen ze dat het je belemmert om voluit te kunnen leven.
Zij voelen wat jouw ware potentieel is en zullen er alles aan doen om je te ontdoen van datgene wat jou hierin belemmert. Ze spiegelen waar jouw ‘shit’ ligt, en verlangen niets liever dan dat je de poort open zet. Dat je je van je rommel, het oude zeer, kunt ontdoen. Dat je uiting geeft aan dat waar je diepste verlangens liggen. Dat je zingt, dat je danst, dat je Leeft. Ruimte voor liefde en licht. Door uiting te geven aan dat wat je vanbinnen voelt, geef je ruimte aan liefde en licht. Het hart staat weer open en er is weer een balans tussen binnen en buiten. Uiting geven aan onze gevoelens was jarenlang ‘not done’. En dat is nu genoeg geweest. We mogen leren van onze kinderen die vlijmscherp en goudeerlijk de waarheid spreken. En oh wat doet dat soms pijn.
Realiseer je dan wanneer je op het punt staat om te zeggen ‘hou je mond!’, om dan stil te worden, te voelen waar de woorden of het gedrag van je kind jóu raken en bij je zelf binnen te kijken welke waarheid daar verborgen ligt. Wie zijn of haar stem niet gebruikt, leeft niet het volle leven. Als je leert te spreken vanuit je hart, kun jij niemand kwetsen. De ander kan dan slechts geraakt worden doordat jij haar of zijn spiegel bent. Dat er bij de ander dan ineens wat zand is weg gewaaid. En dat die ander dan kan zeggen: ‘Dankjewel dat je mijn spiegel bent’. Ik dank mijn kinderen en iedereen die op mijn pad komt. Want ieder is mijn spiegel. En die spiegel laat mij zien hoe ik het leven kan omarmen. En hoe ik op mijn beurt, vanuit mijn hoogste intentie, bij de ander de gevoelige snaar weet te raken en de poort kan openen tot de mooiste klanken die je bezit. Want jezelf uiten, is Leven.
Miranda van de Bilt-Thoma www.hartvoluit.nl