Strijd in je relatie?


Strijd in je relatie?

Ervaar jij als vrouw geen gelijkwaardigheid binnen je relatie? Neemt je partner alle ruimte in en staan jouw ambities al lange tijd in de ijskast? Voelt het als een strijd om jouw ruimte op te eisen? Verlang je diep vanbinnen naar vrijheid om je eigen weg te gaan? Maar stuit je hierin op onbegrip en verzet?

Wanneer het lastig is om met je partner weer echt in verbinding te zijn, dan kun je je daarin ontzettend eenzaam voelen. Niet gehoord en begrepen worden, dat doet pijn!

Wat je kunt doen om door dit patroon heen te breken, lees je hieronder.

  1. Inzicht in de relatie tussen je ouders.

Kijk eens terug naar je jeugd. Hoe was toen de relatie tussen jouw ouders? Heb je daarin gelijkwaardigheid ervaren? Was er liefde, wederzijds respect? Of was er misschien een traditionele rolverdeling waarin je vader aan het werk was en je moeder thuis bleef. Schikte zij zich in?

Wat heb je hieruit aan overtuigingen, bewust of onbewust, meegenomen in je huidige relatie?

Ga hierin op onderzoek uit, schrijf ze eens op en krijg inzicht in de overtuigingen die je hebt gevormd door je jeugd.

De volgende vraag is: ‘Dienen deze overtuigingen jou nu nog?’ Is het antwoord ‘nee’, dan volgt automatisch de volgende vraag: ‘Hoe zou je het wèl willen?’ En welke kleine stap in die richting kun je nu gaan zetten? De kracht die je vervolgens mag aanspreken is DAADKRACHT.

  1. Hoe staat het met jouw eigenwaarde?

Ik ben benieuwd hoe jij over jezelf denkt. Mag jij er helemaal zijn van jezelf? Gewoon om wie je bent? Voel je dat je waardevol bent, dat je ertoe doet? Mag jouw stem gehoord worden? Durf je jezelf letterlijk en figuurlijk te laten zien? Mag je van jezelf slim, mooi, kritisch, daadkrachtig,….zijn?

Wat zijn jouw ervaringen met betrekking op eigenwaarde in je leven? Ben je eerder in je leven uitgemaakt voor dom, of heb je geleerd om je vooral aan te passen en ‘flexibel’ te zijn? Dat je vooral vriendelijk moet lachen naar iedereen en moet luisteren naar wat de ander zegt?

Ervaringen in je leven hebben invloed op je huidige gedrag. Ook je ouders zijn hierin belangrijk als rolmodel. Waren zij daadkrachtig, durfden zij voor zichzelf op te komen? Hadden ze ieder genoeg zelfrespect en zelfliefde?

Word je bewust wat je hiervan hebt overgenomen en realiseer je dat jij nu een keuze hebt om het anders te doen!

  1. Wat is je gewenste werkelijkheid?

Nadat je inzicht hebt gekregen in je eigen gedrag en overtuigingen, is het vooral belangrijk hoe je het WEL wilt.

Sluit eens je ogen en stel je eens voor hoe je relatie eruit ziet wanneer er gelijkwaardigheid is. Hoe is jouw gedrag hierin? Hoe voel jij je dan? Hoe handel je? Stel het je helemaal voor. Neem het in je op en voel erbij hoe fijn het is!

Wat is er nu nodig om dit werkelijkheid te laten worden? Wat kan JOUW aandeel hierin zijn?

  1. Ga in gesprek!

Als je eerst voor jezelf helder hebt waar je eigen knelpunten zitten, waar je eigen groei kan zitten in eigenwaarde of wanneer je heel duidelijk een beeld hebt hoe je graag verder wilt, ga dan vervolgens in gesprek met je partner.

De neiging is vaak om eerst naar de ander te wijzen, de ander de schuld te geven, maar waar jij wordt getriggerd door de ander, is datgene wat in jou leeft. De ander is je spiegel, hoe pijnlijk ook. Waar jullie beiden conflicten met elkaar hebben, daar ligt voor beiden een groeipunt.

Praat met de ander zonder de ander te beschuldigen. Stel je kwetsbaar op door je eigen gevoelens te delen. Ga samen kijken waar de mogelijkheden liggen. Communicatie is een belangrijke sleutel en besef dat relaties er zijn om het beste in jezelf naar boven te halen en daarmee het beste uit jullie relatie!

Wil je meer inzicht en hulp in waar jij kunt groeien in eigenwaarde? Wil je leren om meer uiting te geven aan wat in je leeft? Wil je meer ruimte geven aan je ambities? Maak dan nu een afspraak voor inzichtgesprek. Ik zie je graag!

Actie, actie, actie!

‘Actie, actie, actie!’

Is jouw relatie een ramp?

Schreeuw je iets te vaak tegen je kinderen?

Ga je van burn-out naar burn-out?

Wat moet er NU nog gebeuren voordat JIJ actie onderneemt?!

De kracht van persoonlijk succes, is HANDELEN en VOLHARDEN in wat je WENST!

Hoe zet je die stappen?!

Hier komen mijn tips!

  • STAP 1.

Je verantwoordelijkheid nemen! Dat is de allereerste en belangrijkste stap. Zie de situatie maar onder ogen. Het ‘verhaal’ waar jij op dit moment in vastloopt. Ga even zitten, sluit je ogen, en zie als het ware maar even voor je waar je op dit moment in zit. Dit doet ongetwijfeld iets met je. Je voelt je misschien slachtoffer, bent boos, angstig of verdrietig. En op dit moment neem jij het besluit dat je anders gaat doen. Niemand anders dan jijzelf bent verantwoordelijk voor je leven. Je hoeft nog helemaal niet te weten HOE of WAT, maar het feit DAT jij nu je verantwoordelijkheid neemt, zet onbewust al heel veel in beweging. Verantwoordelijkheid nemen is leiderschap en daadkracht tonen en dat zijn essentiële eigenschappen voor persoonlijk succes.

  • STAP 2.

Geef ruimte aan de emoties die je voelt bij datgene waar je op vastloopt. Werk je te hard, kun je niet rustig blijven wanneer je kinderen met elkaar ruzie maken, is er constant strijd met je partner? Wat voel je hierbij? Laat het ‘spreken’, voel het maar. Dat mag er nu zijn, zodat je ruimte kunt maken in jezelf.

  • STAP 3.

Geef uiting aan jouw ‘verhaal’. Breng je verhaal en je emoties ‘naar buiten’. Dit is een belangrijk onderdeel van het verwerkingsproces voordat je verder stappen kunt zetten in de richting die jij op wilt. Pak pen en papier en schrijf alles op. Waar je klaar mee bent, waar je verdrietig of bijvoorbeeld boos om bent. Gooi alles er maar uit.

  • STAP 4.

Nu kun je die gewenste omkering maken! Maak een plan hoe je het WEL wilt. Hoe zie je het voor je? Wat is je wens, je verlangen? Schrijf het op! Wat heb je nodig om het te realiseren? Wat mag je gaan doen, of juist laten? Deze stap is het creatieproces van jouw gewenste situatie. Wees daar dan niet te bescheiden in! Jij kunt precies dát realiseren wat je het allerliefste wenst.

  • STAP 5.

In deze stap ga je handelen naar het plan dat je hebt gemaakt in stap 4. Dat vraagt soms heel veel moed en volharding, omdat dit vaak als iets heel spannends wordt ervaren. Hier vallen dan ook veel mensen terug naar hun oude gewoontes en patronen. Want dat is, ondanks dat het ongewenst is, toch ook heel vertrouwd. Dit is de stap waarin ik mensen dat steuntje in de rug geef. Aanmoediging, het geven van vertrouwen. Want dat hebben we allemaal zo nu en dan eens nodig in ons leven.

Wil jij in deze 5 stappen wat extra steun en aanmoediging ontvangen? Ik help je graag verder!

Zo traag als dikke str#*t

Eigen tempo? Echt niet. Jij zult mee moeten gaan met ‘de maatschappij’. Het moordende tempo van doen, actie, en vooral MOETEN. Rennen en vliegen om de trein te halen, in een driedubbele spagaat je kinderen wegbrengen naar een fluitconcert, prutrace of cupcake workshop, en natuurlijk niet te vergeten het onderhouden van je duurzaam opgebouwde sociale netwerk, naast je drukke baan en ontplofte huishouden.

En dat, terwijl jij eigenlijk helemaal niet zo van ‘druk, druk, druk’ houdt. Het liefst nestel jij je lekker ín de bank op woensdagmiddag, met een dekentje, tijdschrift en een kop dampende verse kruidenthee. Genietend van je kinderen die zich heerlijk zitten te vermaken met een bonk klei of zijn verzonken in een serieus rollenspel waarbij het ‘echte leven’ dramatisch goed wordt nagespeeld… Een soapserie zou er een puntje aan kunnen zuigen.

Maar stop maar. Dat is utopie. Een zeer onwaarschijnlijk, nooit haalbaar droomscenario dat alleen is weggelegd voor de enkele dames onder ons die er financieel zo warmpjes bij zitten dat ze niet eens hóeven te werken en dagelijks op de bank kunnen zitten met rijk gevulde bonbons, een heel ‘happy’ magazine op schoot en een au-pair die voor de kindjes zorgt.

Nee. Helaas geen tijd voor jouw ‘eigen tempo’. Deal with it, get a life. Wake up.

Over wakker worden gesproken. Het is exact de droom (of noem het een nachtmerrie) van hard werken waarin we leven anno nu. Maar ik ontmoet vooral de vrouwen die zo ‘hard op zoek zijn naar rust’. Vrouwen die het gevoel hebben dat ze hun identiteit kwijt zijn, en vooral, zichzelf ergens, diep vanbinnen, structureel afwijzen. Zichzelf afwijzen op hun eigenheid. Want ze trekken hun mond niet open, trekken geen grenzen, en slaan zichzelf herhaaldelijk met de symbolische zweep.

Rust is onderdeel van wie je bent, dat zit in elke vrouw (maar ook de man). Rust zit in iedereen. Naast al je andere mooie eigenschappen en eigenaardigheden is rust jouw veilige haven. Jouw baken, jouw draagvlak. De plek van waaruit je kunt ZIJN.

Voor mij is vertragen een vanzelfsprekendheid. Het volledig (ZONDER SCHULDGEVOEL) kunnen ontspannen, terwijl de overvolle wasmand mij boos aankijkt en ik vrolijk terug lach, mijn auto een groene kliko is geworden en ik de telefoon rustig kan wegleggen met nog 86 ongeopende berichtjes van de turnclub. Lekker belangrijk.

Jouw gedrag en de druk(te) die je ervaart in je leven, zijn het gevolg van je gedachten en overtuigingen. En díe zijn dus mega interessant om te onderzoeken. Wat maakt dat jij je zo over de kop werkt, wat zorgt ervoor dat jij met een schuldgevoel nog geen drie minuten rustig op je gat kan zitten, en vooral, wat houdt je tegen om hier een verandering in aan te brengen?! Hoe lang ga jij nog door zo?! Wil je het anders? Kom dan in actie!

Miranda

Schei toch uit met je female powerrr

Daar is ze. Dé vrouw die haar mannetje staat in de wereld anno Nu. Ondernemend in haar grijsgrauwe maatpak is ze ‘one of the guys’, en thuis de leading lady van ‘project laundry & housekeeping’. De hele week rennen en vliegen, gedragen op shotjes paracetamol of glaasjes rode wijn voor de nodige ontspanning, om tot slot zondagochtend nog even lekker te gaan bagger happen tijdens de bootcamp. Petje af hoor. Alle ballen weer hoog gehouden. Chapeau. Ik lach er om. Laat ik allereerst even duidelijk zijn. Er is niets mis met daadkracht. Proactief bezig zijn. Een gezin draaiende houden, een onderneming runnen. Dat vraagt handelen, doelgericht bezig zijn en heel vaak schakelen. Sporten houdt ons fit en ons mentale brein scherp. Helemaal prima. I know. Maar de vrouw slaat een beetje door. Put zichzelf uit. Is overwerkt, overprikkeld, moe. Doodmoe. De balans is compleet zoek. Het begrip ‘female power’ wordt door veel vrouwen in mijn ogen anders geïnterpreteerd dan hoe ik er naar kijk. Waar gaat het nu eigenlijk om? Veel vrouwen worstelen met drukte en hebben het gevoel aan een bepaald plaatje te moeten voldoen. Succesvol zijn in werk, het ideale gezin, perfecte lijf, en uiteraard een bruisend ‘instagram waardig’ sociaal leven. Ga er maar aan staan. We zijn het zo normaal gaan vinden dat vrouwen alles maar doen dat ze zichzelf compleet voorbij lopen. Waar is nog de tijd voor rust? Tijd voor jezelf? Liefdevolle aandacht? Een luisterend oor zijn? Is er nog ruimte voor je intuïtie die kan spreken, of ben je voornamelijk strategieën aan het bedenken? Schakelen, plannen, handelen. Hup, hup, hup. Waar is die veilige haven gebleven in jezelf? It’s all about the balans. Vertragen is essentieel. Ik weet dat de complete wereldeconomie nu een rolberoerte krijgt en direct in de aanval wil, maar juist door te vertragen, even stil te staan in het leven, zien we weer het grote geheel. Kunnen we weer voelen. Of we nog op de juiste weg zijn. Wat er nodig is. Dat is Vrouw-Zijn. Maar de wereld schijt werkelijk drie kleuren bagger voor meer vrouwelijkheid. Want dan stort de hele opgebouwde overtuiging in dat we vooral keihard moeten werken. Wat nou, vertragen?! Vertragen is goed voor ons brein en voor ons lijf. Vertragen betekent verbinding maken met je lijf. Weer voelen, bewust ademen. En dat brengt weer de nodige zuurstof waardoor we energie krijgen (ja, van vertragen dus!) en helder kunnen denken. Wat maakt dat vrouwen zichzelf zo voorbij lopen? Als ik kijk naar de vrouwen die ik hierin coach, heeft het keer op keer te maken met zelfrespect en zelfwaardering. Eigenwaarde. Deze vrouwen zijn zich, al lijkt dat naar de buitenwereld toe anders, niet eens bewust van hun eigen identiteit. Ze volgen de grijze massa en leven op de automatische piloot mee met de rest van de meute. Niet bewust van wensen en grenzen waardoor ze zichzelf keer op keer voorbij lopen en vooral heel ‘flexibel’ zijn. Maar ik snap het. Al van jongs af aan leren we op school dat we vooral ‘hard moeten werken’, nu nog steeds, en krijgen we veelal van thuis mee dat ‘niets vanzelf komt’. Dat is niet waar. Dat is niet de waarheid. Het is een mindfuck, een overtuiging die gebaseerd is op het verleden. Het wordt tijd dat vrouwen weer hun ‘vrouw-zijn’ omarmen. Zichzelf ècht leren kennen en waarderen. Krachtig zijn vanuit zachtheid. Vriendelijkheid en compassie uitademen. Daar ís de vrouw voor op de wereld. Om dit uit te dragen, naar hun kinderen, naar hun partner, naar de wereld om hen heen. Go do it lady. Miranda.

Kletteren

Daar ging ie. Met de snelheid van het licht en de souplesse van een ballerina in Tarzan kostuum baande hij zich een weg over het parcours. En ik stond naar adem te happen in de frisse berglucht van Karinthië. Waar was ik in hemelsnaam aan begonnen?!

Hoog boven de grond en naast mij een dochter die net zo groen en geel zag als ik, ontstond er een complete hysterie in mijn hoofd. Wat als hij vergeet zich te zekeren op die cruciale momenten waar je even ‘los’ bent?! En dat parcours was ook nog eens zwaarder dan ik dacht. Zet me in de meest spectaculaire achtbaan en ik gil het uit van plezier, dus waarom dan niet in een klimpark?! En met mijn wekelijkse shot aan bootcamp en yoga moet het qua conditie en spierkracht ook wel lukken dacht ik. Appeltje eitje.

Eén klein dingetje had ik echter over het hoofd gezien. Het was kleine Tarzan…Hoe panisch kun je worden?! Het leek me toch echt een geweldige gezinsactiviteit. Samen met mijn oudste dochter en zoon van net 8 jaar het klimparcours volgen. En Luca was precies groot genoeg voor het moeilijke parcours op grote hoogte. Mooi.

Maar toen gebeurde iets waar ik totaal niet op gerekend had. Na de nodige instructies klommen we ons een weg omhoog naar het spinnenweb dat ‘kletterpark’ heet. En terwijl ik druk bezig was in een touwengevecht, mij in veiligheid bracht en mijn dochter gerust stelde, ontpopte Luca zich als een ware tarzan. ‘Kijk mam’, terwijl ik ondertussen ‘klikkerdeklikkerdeklik’ hoor, ‘ik kan het hoor. Ik ga alvast verder!’ En mijn ‘NEE!’ veroorzaakte haast een lawine in de eeuwige sneeuwtoppen van Oostenrijk.

Nooit gedacht dat ik nog eens wijdbeens zou knuffelen met een wijnton op 12 meter hoogte. Wie red mij hieruit dacht ik nog?! En wie, oh wie, in hemelsnaam, houdt mijn zoon in toom?! In mijn ooghoeken zie ik hem gaan, inmiddels meters verder met een grote grijns op zijn gezicht. Maar wat was nou toch mijn punt? Wat maakte ik mij nou zo druk? Daar, tussen die immense bergen, realiseerde ik het mij ineens.

Je kinderen groeien op en daar waar je ze de eerste jaren nog veilig in je armen koestert, is dan ineens het proces van loslaten letterlijk voelbaar. Touwen die als een navelstreng worden doorgeknipt en je kind zijn eigen weg kiest. Op zijn eigen tempo en vanuit eigen vrije wil en onbevangenheid. Weg controle. Dat was nog het ergste natuurlijk. Ergens zat ze nog verstopt. Die hysterische controlfreak in mij. Ik dacht dat ik haar al lang had uitgezwaaid, maar toch zat ze nog ergens in een hoekje ondergedoken om vervolgens keihard toe te slaan op deze zonnige zondag in Augustus.

Werkelijk, ik heb het bijna in mijn broek gedaan van angst. Alle doemscenario’s van een ter pletter vallende Tarzan, mijn zoon. Mijn zoon! Loslaten makkelijk? Hou op. Het is misschien wel het moeilijkste wat ons als mens te doen staat. Want wie denkt dat we zekerheden hebben en controle kunnen uitoefenen, komt er vroeg of laat achter dat dit een grote illusie is. Het leven vraagt juist overgave en vertrouwen. Meegaan in de flow en ontvankelijk zijn voor wat de liefde ons brengt. Dat is een basis van niet-weten en onzekerheden. Loslaten is vooral eerst toelaten. Je angsten, teleurstellingen, frustraties…Er mee Zijn. Ze mogen voelen…En dan ontstaat er ruimte. Kun je loslaten. Als je durft.

‘Mam, wat was het leuk hè? O ja, daarboven bij die ton heb ik wel een klein beetje in mij broek geplast hoor. Daar was het best wel eng!’

Miranda Thoma

www.hartvoluit.nl