Daar is ze. Dé vrouw die haar mannetje staat in de wereld anno Nu. Ondernemend in haar grijsgrauwe maatpak is ze ‘one of the guys’, en thuis de leading lady van ‘project laundry & housekeeping’. De hele week rennen en vliegen, gedragen op shotjes paracetamol of glaasjes rode wijn voor de nodige ontspanning, om tot slot zondagochtend nog even lekker te gaan bagger happen tijdens de bootcamp. Petje af hoor. Alle ballen weer hoog gehouden. Chapeau. Ik lach er om. Laat ik allereerst even duidelijk zijn. Er is niets mis met daadkracht. Proactief bezig zijn. Een gezin draaiende houden, een onderneming runnen. Dat vraagt handelen, doelgericht bezig zijn en heel vaak schakelen. Sporten houdt ons fit en ons mentale brein scherp. Helemaal prima. I know. Maar de vrouw slaat een beetje door. Put zichzelf uit. Is overwerkt, overprikkeld, moe. Doodmoe. De balans is compleet zoek. Het begrip ‘female power’ wordt door veel vrouwen in mijn ogen anders geïnterpreteerd dan hoe ik er naar kijk. Waar gaat het nu eigenlijk om? Veel vrouwen worstelen met drukte en hebben het gevoel aan een bepaald plaatje te moeten voldoen. Succesvol zijn in werk, het ideale gezin, perfecte lijf, en uiteraard een bruisend ‘instagram waardig’ sociaal leven. Ga er maar aan staan. We zijn het zo normaal gaan vinden dat vrouwen alles maar doen dat ze zichzelf compleet voorbij lopen. Waar is nog de tijd voor rust? Tijd voor jezelf? Liefdevolle aandacht? Een luisterend oor zijn? Is er nog ruimte voor je intuïtie die kan spreken, of ben je voornamelijk strategieën aan het bedenken? Schakelen, plannen, handelen. Hup, hup, hup. Waar is die veilige haven gebleven in jezelf? It’s all about the balans. Vertragen is essentieel. Ik weet dat de complete wereldeconomie nu een rolberoerte krijgt en direct in de aanval wil, maar juist door te vertragen, even stil te staan in het leven, zien we weer het grote geheel. Kunnen we weer voelen. Of we nog op de juiste weg zijn. Wat er nodig is. Dat is Vrouw-Zijn. Maar de wereld schijt werkelijk drie kleuren bagger voor meer vrouwelijkheid. Want dan stort de hele opgebouwde overtuiging in dat we vooral keihard moeten werken. Wat nou, vertragen?! Vertragen is goed voor ons brein en voor ons lijf. Vertragen betekent verbinding maken met je lijf. Weer voelen, bewust ademen. En dat brengt weer de nodige zuurstof waardoor we energie krijgen (ja, van vertragen dus!) en helder kunnen denken. Wat maakt dat vrouwen zichzelf zo voorbij lopen? Als ik kijk naar de vrouwen die ik hierin coach, heeft het keer op keer te maken met zelfrespect en zelfwaardering. Eigenwaarde. Deze vrouwen zijn zich, al lijkt dat naar de buitenwereld toe anders, niet eens bewust van hun eigen identiteit. Ze volgen de grijze massa en leven op de automatische piloot mee met de rest van de meute. Niet bewust van wensen en grenzen waardoor ze zichzelf keer op keer voorbij lopen en vooral heel ‘flexibel’ zijn. Maar ik snap het. Al van jongs af aan leren we op school dat we vooral ‘hard moeten werken’, nu nog steeds, en krijgen we veelal van thuis mee dat ‘niets vanzelf komt’. Dat is niet waar. Dat is niet de waarheid. Het is een mindfuck, een overtuiging die gebaseerd is op het verleden. Het wordt tijd dat vrouwen weer hun ‘vrouw-zijn’ omarmen. Zichzelf ècht leren kennen en waarderen. Krachtig zijn vanuit zachtheid. Vriendelijkheid en compassie uitademen. Daar ís de vrouw voor op de wereld. Om dit uit te dragen, naar hun kinderen, naar hun partner, naar de wereld om hen heen. Go do it lady. Miranda.
Schei toch uit met je female powerrr
